ชีวิตเด็กใหม่ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

ชีวิตเด็กใหม่

หากจะเล่าชีวิตเด็กใหม่ในรั้วมหาวิทลัย ผมก็คงต้องเล่าย้อนถึงเหตุการต่างๆที่นำชีวิตของผมก้าวย่างข้ามรั้วเขามาสู้มหาวิทยาลัยเเห่งนี้ เเต่เดิมนั้นก่อนที่ผมจะได้มาเข้ารับการศึกษาในสถาบันเเห่งนี้นั้นผมเเทบจะไม่ได้มีความรู้หรือความสนใจในสาขาวิชานิเทศศาสตร์เเขนงวิชาการสื่อสารสื่อใหม่เลยเเม้เเต่นิดเดียว เพราะผมนั้นได้ศึกษาชั้นปวช.อยู่ที่วิทยาลัยเทคนิคเชียงราย สาขาเมคคาทรอนิกส์

ในชีวิตวันๆมีเเต่ วงจรไฟฟ้า การกลึง การเชื่อม การตะไบ 

ในหัวที่คิดอยู่ตอนนั้น

ก็คือถ้าไม่ต่อปวส.ที่เดิมก็จะไปศึกษาที่

มหาวิทยาลัยราชมงคลล้านนาในใจผมคิดที่จะเรียน

สายวิศวะกรรมสาขาคอมพิวเตอร์เอ็นจีเนีย พอผมเรียนที่เทคนิคจบผมก็มุ่งหน้า

ไปสมัคมหาลัยที่ผมตั้งใจไว้ทันที เเละหลังจากผมได้เรียนที่นี้1ปีผมก็รู้เเล้วว่า

วิศวะกรรมสาขาคอมพิวเตอร์เอ็นจีเนีย

มันไม่ใช้เเนวทางของผม

ผมจะไม่ยอมเอาชีวิตทั้งชีวิตไปลงกับอะไรที่มันไม่ใช้สิ่งที่ผมชอบ ดั้งนั้นผมจึงลาออกจากมหาวิทยาลัยราชมงคลล้านนาเเล้วมาหาสิ่งที่ตัวเองชอบจริงๆเสียที่

  หลังจากผมออกจากมหาวิทยาลัยเดิมได้ซักระยะหนึ่ง ผมได้มีเวลาอยู่บ้านอ่านหลังสือ เล่นอินเตอร์เน็ต

หาความรู้หาสิ่งต่างๆที่ผมสนใจ จนมาได้เจอกับมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย โดยผมเลือกที่จะลงเรียน

นิเทศศาสตร์สาขาการสื่อสารสื่อใหม่

หลายคนอาจจะพูดดูถูก

เกี่ยวกับมหาลัยเเห่งนี้ว่า สอนไม่ดีมั้ง เรียนจบออกมาไม่มีงานทำมั้ง ซึ่งจากที่บอกผมก็ไม่อาจเเย้งว่า

ไม่เป็นความจริง เเต่เดียวก่อนการเรียนในมหาวิทยาลัยไม่ใช้การศึกษาหาความรู้พอจบเเล้วไปทำงานอย่างเดียว เเต่มันคือการที่เราได้ก้าวมาสู้ครอบครัวใหญ่เเห่งหนึ่งมีผมคนมากมายหลายที่หลาย

ความคิดหลายมุมมอง มาอยู่ร่วมกันมาทำกิจกรรมร่วมกัน มาใช้ชีวิตนอกบ้าน มาเริ่มต้นความเป็นผู้ใหญ่

ไม่มีคนอื่นต้องคอยห้ามปาม มีเเต่เพื่อนๆพี่ๆน้องๆคุณครู คณะอาจารย์ ที่จะคอยให้คำปรึกษา เเนวทาง

การใช้ชีวิต การเรียน จะเรียนอย่างไรให้ดีให้มีความสุข  โดยการจะเรียนให้ดีมีความสุขนั้น ต้องมี2อย่าง

ควบคู่ไปด้วยกันนั้น คือ กิจกรรมกับการเรียน หลักๆตั้งเเต่มาเรียนวันเเรกกิจกรรมที่ได้ทำนั้นคือ กิจกรรมการรับน้อง การรับน้องมีประโยชน์อะไร น่าจะข้ามคำถามเบสิกแบบนี้ไปก่อนเลยถ้าไม่อยากได้คำตอบส่งเดช การรับน้องเป็นกิจกรรมที่ให้เกิดความสามัคคี รักกันดีทั่วหน้าไป ละลายพฤติกรรม

จริงๆมันก็มีตามนั้นครับ กิจกรรมรับน้องเป็นกิจกรรมที่ดีครับ ถ้าทำอยู่ในความพอดี

คำถามคือ ที่คุณทำทุกวันนี้มันเกินพอดีไปรึเปล่า 

เราควรมีรับน้องไหม  และระบบโซตัสมีไปทำไมไปฟังกันครับ

โซตัส (SOTUS) คือระบบหนึ่งของของการฝึกนักศึกษา พบในสถาบันศึกษาบางแห่ง กิจกรรมต้อนรับนักศึกษาใหม่ รับน้อง เป็นที่ถกเถียงกันโดยทั่วไปว่า ระบบนี้เป็นระบบที่ยังมี (หรือเคยมี) ความถูกต้องชอบธรรมหรือไม่ โดยเฉพาะกับประเทศที่มีระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยอย่าง ประเทศไทย ผู้บริหารหรือองค์การนักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาบางแห่งมีนโยบายอย่างชัดเจนว่า ไม่สนับสนุนระบบโซตัส แต่ระบบนี้ก็ยังพบอย่างแพร่หลายอยู่ทั่วไป โดยในบางครั้งก็ได้รับการสนับสนุนเป็นการส่วนตัวจากอาจารย์ (ซึ่งเคยผ่านระบบนี้มาก่อน) เอง แม้จะขัดกับนโยบายของสถาบัน แม้เราจะพบระบบโซตัสแพร่หลายในกิจกรรมต้อนรับใหม่ แต่ทั้งสองอย่างนั้นเป็นสิ่งที่แยกจากกัน
 แม้ผู้ที่สนับสนุนระบบโซตัสจะอ้างถึงผลดีที่ได้จากระบบนี้ แต่ผู้ที่ไม่สนับสนุนก็ตั้งคำถามว่า ผลดีที่ได้นั้น จำเป็นต้องได้มาโดยระบบโซตัสด้วยหรือไม่, หรือพูดอีกอย่างคือ มีวิธีอื่นอีกไหม ที่จะได้ผลลัพธ์นั้นโดยไม่ต้องใช้ระบบโซตัส. หรือกระทั่งตั้งคำถามว่า สิ่งที่ผู้สนับสนุนระบบโซตัสเรียกว่า "ผลดี" นั้น ที่สุดแล้ว เป็นสิ่งที่ดีงาม หรือจำเป็นจริงหรือไม่
เเต่สิ่งต่างๆที่ผมได้ผ่านกิจกรรมรับน้องมานั้นมานั้น ผมได้เพื่อนเเท้ ผมได้พวกรุ่นพี่ ที่ค่อยเป็นห่วงผมจริงๆเเม้จะโดนดุด่าว่าร้าย โดนทำโทษ เราได้รู้จักกันเเถบไม่ถึงเดือนเเต่เหมือนสนิทกันมาเป็นสิบๆปี

-->